Því miður

er þetta eitt af vandamálum velmegunarinnar. Launakjör kennara eru ekki samkeppnishæf við einkageirann. Kennarar hafa farið í aðgerðir til að bæta kjör sín en þær hafa ekki skilað nægilega miklu. Kennaramenntað fólk er eftirsótt í aðrar stöður og því miður viljum við ekki greiða þeim betri laun, það sést á því að fulltrúar þjóðarinnar velja þessi kjör handa þeim og kjósendur ákveða að þessi kjör séu ásættanleg.

Vandamálið er vissulega einnig tengt því að ríkið valdi "réttan" tíma til að færa grunnskólana yfir til sveitafélaganna á sínum tíma. Það er hins vegar ekki hægt að kenna ríkinu eingöngu um þetta, fulltrúar þeirra flokka sem stjórnað hafa á Alþingi hafa einnig stjórnað sveitafélögum á þessum tíma og staðan er ennþá þessi. Verst er þó að að ástandið á bara eftir að versna ef launakjörin eru ekki bætt til muna. Ástæðan fyrir því að kennara fara í önnur störf er almennt ekki að þeim finnist starfið í eðli sínu ekki eftirsóknarvert, umbun er hins vegar ekki í samræmi við vinnuálag og ábyrgð og á meðan svo er breytist þetta varla til betri vegar.

Þetta er leiðindastaða því kennarar vinna afar gott starf og leggja sig fram við að vera skapandi, ábyrgir og áreiðanlegir. Skólastarfið er víðast hvar afskaplega gott og framsækið en við viljum engu að síður ekki gera meira í launamálum þeirra. Ef við raunverulega vildum hærri laun fyrir kennarar þá myndum við krefjast þess af stjórnmálamönnum, sem fara með fjárveitingavaldið í umboði okkar, að þeir gerðu starfið eftirsóknarvert. Sýnist rökrétt stefna vera einkaskólar, þar sem þeir sem eiga nægilegt fjármagn, greiða fyrir eins góða kennara og þeir vilja. Leiðinleg leið en því miður held ég að þetta sé sú leið sem við höfum valið okkur.

Skólastjórar segja ekki lengur hægt að halda úti lögboðinni kennslu